در ابتدای کار با توکّل بر خداوند متعال اقدام به برگزاری جلسات هم‌اندیشی و رایزنی با گروه‌ها و افراد با تجربه نمودیم تا مبانی فکری و استدلالی مجموعه را گردآوری و منظم نماییم. این کار فکری که به دلیل نو بودن طرح و تفاوت آن با فعّالیت‌های پیشین جهادی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود، حدود سه ماه به طول انجامید و بعد از آن نیز تعطیل نگردید. این رایزنی‌ها بعد از سه ماه و علیرغم شروع فعّالیت‌های اجرایی به طور موازی ادامه یافت و جایگاه خود را در قالب کمیته‌های فرهنگی و جهاد علمی که هم‌اینک نیز در حال فعّالیت می‌باشند حفظ کرد.
گروه جهادی رضوان اصلی‌ترین فعّالیت خود را برگزاری اردوی جهادی در طول سال و علی‌الخصوص ایام نوروز قرار داده است.
اردوی جهادی را در خلاصه‌ترین صورت می‌توان این‌گونه تعریف نمود:
«عده‌ای از جوانان (دانش‌جو یا غیر‌دانش‌جو) پس از فراهم کردن مقدمات کار، به نقطه‌ای محروم از کشور سفر می‌کنند و در مدّت اقامتشان در آن محّل در حد توان به بررسی و رفع مشکلات مردم آن منطقه می‌پردازند. این جوانان در ازای وقت و توانی که صرف انجام کار و خدمات عملی و فکری می‌کنند هزینه‌ای دریافت نمی‌کنند و بالعکس سعی می‌کنند تا حدی که در توانشان است کمک‌های نقدی و غیر نقدی مردم و سازمان‌های دولتی و خصوصی را به منطقه‌ی مورد نظر منتقل کنند».
حضور جهادگران در این اردو در زمینه‌های مختلف تبلور می‌یابد که از آن جمله می‌توان به فعّالیت‌های سازندگی، فرهنگی، آموزشی (مخصوصاً در زمینه‌ی کلاس‌های آمادگی کنکور)، پزشکی و بهداشتی، پژوهشی، کشاورزی و... اشاره کرد. این فعّالیت‌ها با توجه به پتانسیل‌های تخصّصی موجود در جمع شرکت‌کنندگان در اردوی جهادی و نیاز‌های منطقه قابل تعریف و ارائه است. البته در کیفیت ارائه‌ی این خدمات در مناطق محروم نیز دقت فراوانی به کار بسته می‌شود تا از ایجاد روحیه‌ی تنبلی و کسالت، خودباختگی و «خودمحروم‌بینی» در مناطق جلوگیری شود و روحیه‌ی خودباوری و اعتماد به نفس و تلاش تقویت گردد.
از بعد دیگر، هدف این اردوها را می‌توان در تأثیر بسیار عمیق آن بر روی جهادگران جستجو کرد قشر جوان و دانشجوی کشور که در آینده لاجرم اداره‌ی امور کشور را به دست خواهند گرفت در حرکت‌های جهادی فرصتِ هجرتی آفاقی و انفسی از شهر و شهرنشینی و روزمرگی ناشی از آن به روستا و سادگی و محرومیت از نعمت‌های مادّی پیدا می‌کنند و طعم محرومیت را -به گفته‌ی حضرت امام (ره)- به طور بی‌واسطه می‌چشند. سختی‌های این قبیل اردوها امکان خودسازی و جمع‌سازی را که از نیاز‌های جامعه‌ی اسلامی امروز ماست به زیبایی پدید می‌آورد.